Dit is het vierde album als leider van de bassist/componist Géraud Portal. Zijn wens om deze band te formeren en dit album te maken dateert van januari 2020, juist voor de corona pandemie. Portal wilde weer eens eigen muziek maken met een nieuw eigen geluid na zijn album met muziek van Mingus, hij geniet van de positieve nonchalance van de combinatie met Jean-Paul Estiévenart op trompet en Antoine Pierre op drums die hij al lang in het vizier had. Zijn vriend Plume op altsaxofoon was met zijn lyrische kwaliteiten en openhartigheid al langer een vaste waarde.

De kers op de taart is de aanwezigheid van de Franse coryfee pianist Jacky Terrason. De titel van het album “Zinneke” is een geniepige verwijzing naar de Brusselse cultuur die Portal adoreert. Voor de Nederlanders : Zinneke verwijst naar een kanaaltje uit de 16e eeuw, inmiddels ook de naam van een straathond of nog breder een scheldwoord voor de Brusselaars. De volledige bezetting op Zinneke bestaat uit Géraud Portal op contrabas, Jacky Terrasson op piano, Plume op altsaxofoon, Jean-Paul Estiévenart op trompet en Antoine Pierre op drums.

Het album steekt van wal met het nummer “Mirror” van Jacky Terrasson en het gaat er gelijk op los met veel interactie tussen de blazers en een reuze tempo waarin piano en bas elkaar aanjagen. Een geslaagd begin. “Lozère” is geschreven door Géraud, een mediumtempo nummer met een fraaie melodische aanpak en harmonieus samenspel. In het nummer “Zinneke” van Géraud horen we invloeden van zowel Mingus als Monk, het begin met Géraud op de bas klinkt naar Mingus en even later horen we bij Jacky duidelijk Monkiaanse loopjes, allemaal prima zowel Monk als Mingus behoren tot mijn alltime favorits. Overigens gaat het om korte fragmenten, voor de rest is het puur eigen werk van Géraud met een glansrol voor Plume die een uiterst sterke solo neerzet. Het nummer is een uitnodiging om door de straten van de Belgische hoofdstad te slenteren en de goed verstopte schatten te ontdekken.

Ook “Lisa” is een fijne compositie van Géraud, behalve een topbassist blijkt hij ook een prima componist te zijn. “Bourges” is een eerbetoon aan zijn geboortestad met zijn geweldige rijkdom aan historisch erfgoed en één van de mooiste kathedralen van Europa. Géraud wilde de Middeleeuwse architectuur van de oude stad omschrijven in muzikale termen. Of hij daar in is geslaagd, de muziek is in ieder geval prachtig en hetzelfde kan gezegd worden van Bourges, dus in zoverre klopt het wel. Het album sluit af met “Une Île” van Jacques Brel gezongen door Edouard Portal, klassiek zanger en waarschijnlijk familie van Géraud maar daarover geeft het internet geen uitsluitsel, van familiebanden met de beroemde jazzmuzikant Michel Portal is ook niets te vinden. Het nummer van Brel blijft een vreemde eend in de bijt, niet onverdienstelijk gezongen maar zonder alle expressie van Brel en niet passend op dit album, maar de rest is fantastisch.

Jan van Leersum